In het industriegebied van Singapore wordt echt garnalenvlees gekweekt uit microscopisch kleine schaaldierencelmonsters. Wanneer een enkele cel wordt gevoed met een voedingsrijke "soep" die lijkt op die van het wild, kan een enkele cel zich meer dan een biljoen keer per klomp grijs, doorschijnend vlees voortplanten.
Deze onderneming wordt geleid door Sandhya Sriram en een groep wetenschappers.
Vergelijkbaar werk wordt wereldwijd gedaan in andere startups en onderzoekslaboratoria die rundvlees, varkensvlees, kip en hoogwaardige speciale voedingsmiddelen zoals blauwvintonijn en foie gras verbouwen, maar Shriram is het enige bedrijf waarvan bekend is dat het zich richt op het recreëren van garnalen - het belangrijkste product van veel Aziatische gerechten.
Het afgewerkte Shioka-product heeft de textuur van garnalengarnalen en is al getest om shumai te maken, een Kantonese dim sum met een gele knoedelverpakking. Maar het gebruik ervan is potentieel divers in de Chinese keuken.
Singapore is een toonaangevende speler geworden in een veelbelovende technologie die ooit werd belachelijk gemaakt als "Frankenvlees" nadat de Nederlandse onderzoeker Mark Post zeven jaar geleden op een persconferentie in Londen de eerste "in vitro burger" aan een groep wetenschappers presenteerde.
Onderzoekers zijn erin geslaagd de prijs van vlees, celgekweekt vlees of puur vlees genoemd, te verlagen van bijna $ 300.000 om de debuutpasteitje van de Post te produceren, maar niet genoeg om het daadwerkelijk aan het publiek te verkopen. Shumai Shioka kostte bijvoorbeeld $ 300 per stuk.
Volgens het Good Food Institute, een non-profitorganisatie in Washington die pleit voor alternatieven voor vee, zijn in de race om de eetbare ruimte nu minstens 55 bedrijven over de hele wereld verschillende soorten celcultuurvlees aan het ontwikkelen.
