Iedereen weet dat de vrouw van de eerste man, Adam, Eva was en dat God haar schiep uit Adams rib. Maar in het boek Genesis wordt spaarzaam vermeld dat Adam vóór Eva een andere vrouw had, net als hij, van klei. Naamloos. Waar ging ze heen en hoe heette ze, de Bijbel zwijgt. Maar populair gerucht maakte haar tot een demon en gaf haar een naam - Lilith.
Waar komt de naam Lilith vandaan? Het meest interessante is dat het niet in de Bijbel staat. En er is sprake van een zekere "lilith" in het boek Jesaja, in de profetie over de dood van Idumea. In de synodale vertaling ziet deze profetie er als volgt uit: “En haar paleizen zullen worden overwoekerd met doornplanten, netels en distels - haar bolwerken; en het zal een verblijfplaats zijn voor jakhalzen, een toevluchtsoord voor struisvogels. En de beesten van de woestijn zullen wilde katten ontmoeten, en de kobold zal de een met de ander echoën; daar zal de nachtgeest rusten en vrede vinden."
Geschiedenis met taalkunde
"Nachtspook" is de bijbelse lilith, in ieder geval is dit het woord vertaald, hoewel met fouten tegen de waarheid, omdat het nauwkeuriger zou zijn om "nachtdier" te zeggen, wat voor de trouwe Joden die de Bijbel schreven meer klonk zoals "nachtdemon "," Geest van de nacht "is zeker slecht, omdat er geen goede nachtgeesten zijn. Wie loopt er nog meer 's nachts rond? Rovers en moordenaars. En lamia's. Dit is precies hoe dit woord werd vertaald in de Latijnse Bijbel.
Wat betreft de schepping van Adam en Eva, ofwel is het boek Genesis extreem inconsistent, ofwel waren er meerdere scheppingen. De eerste keer dat God de mens schiep, wordt in dit vers gezegd: “En God schiep de mens naar zijn eigen beeld, naar het beeld van God schiep hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep hij ze. En God zegende hen, en God zei tot hen: wees vruchtbaar en word talrijk, en vul de aarde, en onderwerp haar, en heers over de vissen van de zee, en over de vogels in de lucht, en over elk dier dat erop kruipt. de aarde. " Het hoofdstuk spreekt later echter over de schepping van slechts één Adam, die God van klei maakte en zich vestigde in de Hof van Eden die hij als tuinman schiep, dat wil zeggen, deze arme kerel had niemand om "de aarde mee te vullen". Toen schiep God een vrouw voor hem. Het proces wordt als volgt beschreven: “En de Here God bracht de mens een diepe slaap; en toen hij in slaap viel, nam hij een van zijn ribben en bedekte die plaats met vlees. En de Here God schiep een vrouw uit een rib die van een man was genomen, en bracht haar tot een man. En de man zei: Zie, dit is been van mijn beenderen en vlees van mijn vlees; ze zal een vrouw genoemd worden, want ze is van haar man weggenomen." De naam van het wezen is Eva.
Het is duidelijk dat deze bijbelse inconsistenties de vertolkers van de tekst zo bezorgd maakten dat Lilith uit hen werd "geboren".
apocriefe biografie
In al haar glorie verschijnt Lilith, nog niet de eerste vrouw van Adam, in de Joodse Talmoed. Ze heeft een mooi gezicht, lang haar en vleugels. De Talmoed kent Lilith als een demon die nachtdemonen baart. In de volkstraditie werd Lilith beschouwd als de vernietiger van pasgeborenen. Onder dekking van de duisternis van de nacht sloop ze het huis binnen en ontvoerde baby's, of zoog hun bloed eruit, of doodde of sprak een kwade spreuk uit. Daarom waren er, om zich tegen Lilith te beschermen, een aantal samenzweringen, en de vader moest de hele nacht bij de wieg zitten en heilige teksten lezen voordat hij de baby besneed. Er waren ook speciale amuletten, daarop stonden de namen geschreven van drie engelen die door God waren gestuurd om over Lilith te waken - Sena, Sansena, Samangelof. De namen van de engelen zijn afkomstig van de populaire legende over het contract dat God met een demon sloot.
Deze legende wordt het meest volledig uiteengezet in de middeleeuwse tekst die bekend staat als het "Ben-Sira's alfabet". Nadat God Adam naar Zijn eigen beeld en gelijkenis had geschapen, zei Hij dat het niet goed is voor de man om alleen te zijn, en schiep hij op precies dezelfde manier de vrouw die hij Lilith noemde. Maar Adam wilde over de vrouw heersen, zodat ze hem zou gehoorzamen, en de vrouw vond het niet leuk. Ze zei: "We zijn gelijk aan elkaar omdat we allebei uit de aarde zijn geschapen."Adam gaf niet toe, toen sprak Lilith de geheime naam van God uit, die ze kende, en de wind pakte haar op en voerde haar mee. Adam bad tot God met tranen in zijn ogen: "De vrouw die je voor mij hebt geschapen is weggelopen!" God stuurde drie engelen achter zich aan, van wie je de namen al kent. Ze vonden een voortvluchtige in het midden van de Rode Zee, waar ze plezier had. En ze eisten om terug te keren. Waartoe ze werden geweigerd. Lilith zei dat ze niet werd geschapen om Adam te plezieren, maar om pasgeborenen ziek te maken: ze heeft acht dagen macht over jongens, vóór de besnijdenis, over meisjes gedurende 12 dagen. De engelen hadden geen andere keuze dan Lilith met rust te laten. Maar voordat ze haar verlieten, kwamen ze overeen: als er een amulet is met de namen van deze engelen op de nek van het kind, dan zal Lilith hem niet aanraken.
Daarna ontving de onsterfelijke Lilith een soort scheiding, leefde voor haar eigen plezier en produceerde demonen. Wel, God moest een andere vriendin voor Adam scheppen. De tweede echtgenote schiep Hij voor Adams ogen uit bloed, vlees, levend en pezen. Adam hield niet zo van het proces dat hij weigerde het geschapene een vrouw te noemen. Waar deze tweede vrouw naartoe ging, vertellen de legendes niet. Maar de derde poging was succesvol. Maar hiervoor moest God Adam laten inslapen, zodat hij niet zou zien welke manipulaties met zijn rib de Schepper aan het doen was.
Er is nog een nuance in dit pittige bijbelse verhaal. Volgens populaire legendes was het leven van Adam en Eva niet het beste. Eve bleek dik, dom, frivool, spraakzaam, jaloers, bedrieglijk, jaloers en hield ervan om roddels af te luisteren en te verspreiden. Nadat ze uit Eden waren verdreven, wilde hij zijn vrouw niet eens aanraken en copuleerde 130 jaar lang met alles wat beweegt, maar niet met Eva. Wat uit Adams zaad geboren werd, was natuurlijk niet 'naar zijn beeld en gelijkenis'. Adam baarde demonen en demonen. Zoals Lilith. En om eindelijk een normale zoon te baren, moest ik terug naar Eva.
Lamia en anderen
Maar waar kwam zo'n wezen als Lilith vandaan in de joodse folklore? Directe analogen moeten worden gezocht bij buren. "Lil" is vertaald uit het Sumerisch als "geest", "lilu" uit het Akkadisch - als "nacht", in het Hebreeuws heeft "lilith" ook de betekenis van een nachtvogel, een uil. Maar voor de eerste keer verschijnt het demonische wezen Ki-sikil-lil-la-ke in het Sumerische epos van Gilgamesj. De godin Inanna plantte een huluppa-boom in haar tuin om van het hout een bed en een troon te maken. Maar na 10 jaar zag ze dat een slang zich in de wortels van de boom had genesteld, een vogel een nest had gemaakt in de takken van de boom, en deze Ki-sikil-lil-la-ke leeft in de stam. Toen riep de godin Gilgamesj om hulp. Hij raakte de boom en de slang kroop weg, de vogel met de kuikens vloog weg en Ki-sikil-lil-la-ke snelde weg en vestigde zich in het wild.
Uit Ki-sikil-lil-la-ke zijn uiteraard de Babylonische en Assyrische demonen van de nacht ontstaan: lilu - mannelijk, lilitu en ardat lili - vrouwelijk. Bovendien komt ardat lili in sommige teksten voor als een dochtertje van lilitu. Later werd de Babylonische Lilitu de goede godin Lamashtu of Lamassu, maar de godin verloor enkele van haar slechte eigenschappen niet - ze was verantwoordelijk voor de dood van pasgeborenen, miskramen, moeilijke bevallingen en het stoppen van borstvoeding. Lamassu werd afgebeeld met een vrouwenhoofd, een leeuwenlichaam en adelaarsvleugels. Om uit Lamashtu te ontsnappen, namen ze hun toevlucht tot de hulp van de heer van de wind - Pazuzu. Pazuzu was ook niet zonder zonde. Hij bracht droogte, hongersnood of overstromingen met zich mee.
In de Joodse traditie gingen al deze demonen uit het Midden-Oosten samen in de figuur van Lilith. Bovendien kan men op de Aramese en Joodse spreukschalen geen vrouwelijke lilita zien, maar een mannelijke lila. De naam van dit wezen was Bagdana. Het hele binnenoppervlak van de schaal was gevuld met magische teksten en helemaal onderaan was een demon getekend, die deze teksten moesten neutraliseren. Daarom is hij of zij afgebeeld met gebonden handen en voeten. Meestal begon de betovering met de volgende woorden: "Jullie lilits, mannelijke en vrouwelijke lilu, demonen en heksen, ik tover jullie …". Magie beschermde tegen alle lila en lilita, inclusief de lilim (zoals in de joodse folklore werden talrijke nakomelingen van Lilith genoemd).
Lilith en haar vrouwelijke nakomelingen werden beschouwd als schoonheden die mannen verleidden, midden in de nacht dromen binnendrongen en echte vrouwen vervingen. Dus wendden de vrouwen zich, ondanks de verboden van de rabbijnen, tot Kabbalisten en tovenaars om een beschermende beker te maken. Of ze droegen een amulet op hun borst tegen Lilith en Lilims.
Het oude Europa had trouwens zijn eigen Lilith. Haar naam was Lamia. En zij was de dochter van Poseidon en de geliefde van Zeus, maar de vrouw van de laatste, Hera, was jaloers op haar man vanwege de schoonheid en veranderde haar in een monster. En Zeus doodde de klootzakken. Lamia kon dit niet overleven en begon andermans kinderen te vermoorden. Aan de vertaler van de Vulgaat herinnerde Lilith, die 's nachts door de woestijn dwaalde, zich onmiddellijk de mythe van Lamia. Dit is de reden waarom de "lamia" in de profetie van Jesaja verscheen.
