Wetenschappers onder leiding van Benjamin Weiss, een planetaire wetenschapper aan het Massachusetts Institute of Technology, geloven dat de manen van Uranus zout water hebben, wat betekent dat ze leven kunnen hebben.
Dit zijn de conclusies van astronomen die het zonnestelsel onderzoeken met behulp van krachtige telescopen, evenals dankzij gegevens die zijn verkregen van het ruimtevaartuig Voyager 2.
27 satellieten draaien om Uranus, maar de onderzoekers waren vooral geïnteresseerd in slechts enkele van hen: Ariel, Titania, Oberon, Miranda en Umbriel.
Tijdens het bestuderen van beelden die in 1986 door het ruimtevaartuig Voyager 2 werden gemaakt, ontdekten de onderzoekers dat al deze vijf satellieten zijn samengesteld uit gelijke delen ijs en rots en merkbaar zijn voorzien van grote kraters. Volgens wetenschappers suggereert dit dat er water is in de diepten van deze hemellichamen.
Wetenschappers geloven dat dit zoute water de thuisbasis kan zijn van levende organismen. Het is mogelijk dat deze organismen kunnen verschillen van aardse levensvormen.
Daarnaast bepaalden de onderzoekers de zwaartekracht van Uranus, die op zijn satellieten inwerkt. Als er echt zout water op zit, en niet alleen ijs, dan zou er elektrische energie in moeten ontstaan.
Wetenschappers hebben de eerste onbemande missie naar de planeet Uranus gepland in 2042. Hierdoor kunnen wetenschappers meer informatie krijgen over de planeet en zijn satellieten.
Zelfs de krachtigste telescopen laten geen eenduidig antwoord toe op de vraag naar de aanwezigheid van buitenaards leven, en wetenschappers kunnen alleen een verscheidenheid aan hypothesen naar voren brengen.
Het sturen van onderzoekssondes naar Uranus zou de beste manier zijn om een antwoord op deze vraag te krijgen.
