Canadese wetenschappers hebben veel vezels van synthetische stoffen gevonden in de wateren en het ijs van alle regio's van het noordpoolgebied. Hoogstwaarschijnlijk kwamen ze daar samen met de Atlantische stromingen. In het wetenschappelijke tijdschrift Nature Communications is een artikel gepubliceerd waarin de waarnemingen worden beschreven.
"Synthetische vezels komen voor in alle Arctische zeeën. In de westelijke regio's van de Noordpool zijn ze meestal meer versleten dan in het oosten. Dit suggereert dat de meeste van deze puindeeltjes hier uit de Noord-Atlantische Oceaan komen", schrijven de onderzoekers.
Jaarlijks belandt ongeveer 300 miljoen ton plastic afval in het afvalwater en op stortplaatsen. Bodemmicroben kunnen het meeste ervan niet afbreken, dus dit afval blijft tientallen en zelfs honderden jaren bijna intact.
Als deze deeltjes in het water komen, blijven ze er niet lang in: hoogstwaarschijnlijk worden ze opgegeten door zeebewoners. Dit plastic kan vervolgens samen met vis en andere zeevruchten het menselijk lichaam binnendringen. Niet al het plastic verdwijnt echter uit het water: wetenschappers vinden zijn deeltjes in de meest ontoegankelijke uithoeken van de aarde - bijvoorbeeld in de Marianentrog.
Wetenschappers onder leiding van Peter Ross, een universitair hoofddocent aan de Universiteit van British Columbia (Canada), kwamen tot vergelijkbare resultaten. Tijdens vier expedities naar de westelijke en oostelijke regio's van het noordpoolgebied vonden ze grote hoeveelheden plastic deeltjes en andere vormen van door de mens gemaakt afval in het noordpoolgebied.
Onderzoekers verzamelden ijs- en watermonsters in de Chukchi-zee, voor de kust van Svalbard, in de buurt van de Noordpool en voor de kust van de Canadese Arctische Archipel. Daarna werden ze ingevroren, naar het laboratorium getransporteerd en bestudeerd. Uit de analyse bleek dat er monsters van plastic en synthetische vezels zijn in alle regio's van het noordpoolgebied, ook in de buurt van de paal.
Gemiddeld waren er ongeveer 200 deeltjes vuil in elke kubieke meter water. 90% hiervan waren vezels van polyester en andere soorten synthetisch textiel. Wetenschappers suggereren dat ze samen met de afvoeren van wasmachines en wasserijen van kuststeden in Europa, Amerika en Azië in de wateren van de oceanen zijn terechtgekomen.
Oceanologen geloven dat bijna al dit afval in het noordpoolgebied terechtkomt met de wateren van stromingen uit de Noord-Atlantische Oceaan. Ze dringen het binnenland van het noordpoolgebied binnen en bewegen zich langs de kusten van Europa en Groenland. Vervolgens worden deze vezels en deeltjes verspreid over de Noordelijke IJszee. De gevolgen van deze beweging voor de ecologische situatie in het noordpoolgebied moeten nog worden opgehelderd.
